Dzisiejszego dnia pierwszym przystankiem była ciemnofioletowa mgławica IC 5146, jednym z najciekawszych obiektów w jej okolicy był świat wodny z układem pierścieni. Dalszym celem była mgławica planetarna NGC 7027 z gwiazdą Wolfa-Rayeta o temperaturze niemal 170000K oraz roztopioną planetą lawową w środku. Nieco dalej natrafiłem na mgławicę IC 5117, zawierającą mającego niemal 1600K gazowego olbrzyma V klasy oraz kolejną planetą lawową, tym razem z układem pierścieni. Ostatnim dzisiejszym celem była mgławica NGC 7008, jednak w drodze do niej natrafiłem na niezwykły układ- planetę typu ziemskiego będącą księżycem gazowego olbrzyma, który posiada swój własny, pozbawiony atmosfery księżyc.

Dzisiejszym celem była Mgławica Trąby Słonia, jednak po drodze miałem kilka mniejszych punktów do odwiedzenia. Pierwszym przystankiem była mgławica planetarna Małe Hantle. Jest to stosunkowo jasna mgławica powstała w wyniku wyrzucania materii przez jej gwiazdę centralną- gorący i masywny obiekt typu O. W samej mgławicy na jednej z planet można spotkać obcą formę życia- anemony, najwyraźniej żywiące się wysokoenergetycznym promieniowaniem macierzystej gwiazdy, które nie potrzebują nawet atmosfery. W systemie Oochoss SU-D d13-3 spotkała mnie "gwiezdna hyperdykcja", po wlocie do systemu moim oczom ukazały się 4 ekstremalnie zbliżone do siebie gwiazdy. Nie wróżę temu układowi długiego życia. Następnym celem była jasna, czerwona mgławica planetarna IC 289. Mgławica jest rozświetlana przez gwiazdę Wolfa-Rayeta NSV 1056, o temperaturze ponad 76000K. W pobliskim systemie znajduje się nawet bojka turystyczna. Kolejnym celem była ciemna, wielokolorowa mgławica Jaskinia. W jej bezpośrednim pobliżu znajduje się mój ostatni cel na dzisiaj- Trąba Słonia, dzisiejszy dzień kończę na kolejnej stacji, jako że i w tej mgławicy ludzie założyli swoją siedzibę w wydrążonej asteroidzie.

Nareszcie! Powrót do względnie łatwo dostępnej części galaktyki, gdzie do podróży carrier nie jest absolutnie niezbędnym narzędziem! Pierwszym dzisiejszym punktem była ciemna, fioletowa mgławica Irysa z kolejną bazą wydrążoną w asteroidzie. Następnie zahaczyłem o ciemną mgławicę absorpcyjną w konstelacji Cefeusza. Ostatnim przystankiem był system Wredguia CE-W b16-0, w którym to odkryto planetę obiegającą swoją gwiazdę po rekordowo ekscentrycznej orbicie-0,9997, oznacza to, że odległość tej planety waha się między 24616ls a zaledwie niecałymi 4!

Zostawiłem za sobą mgławicę kociego oka, moim kolejnym celem jest Sowa, NGC 3587, po drodze nie zauważyłem nic niezwykłego, nadal znajduję się w części galakyki, w której podróż bez carriera jest ekstremalnie utrudniona.

Wylatując z Lemon Slice obrałem kurs na mgławicę planetarną Kocie oko, to...to...niewiarygodne, ta mgławica jest jedną z większych naukowych pomyłek, jakie widziałem, okazuje się, że gwiazda BD+66 1066 mająca być obiektem centralnym NGC 6543 jest...lata świetlne poza mgławicą. Jak to możliwe? Czy cały świat nauki przez lata się mylił i mgławica powstała w wyniku pair-instability supernova? Czy gwiazda z wyniku eksplozji została całkowicie rozerwana zostawiając jedynie obłok gazu i pyłu?

Dzisiejszy cel był tylko 1- mgławica planetarna IC 3568, położona w przestrzeni między ramionami galaktyki, samo to nie brzmi tak źle, jednak dodatkowo znajduje się ona 2500ly ponad płaszczyzną galaktyki, co aż do tego roku czyniło ją niemożliwą do zdobycia, nawet teraz jest to możliwe tylko dzięki lotniskowcom z ich skokiem 500ly ze względu na fakt, że najbliżej położona gwiazda jest w odległości ponad 350ly. Chciałem odkryć koło na nowo, lecz poległem, nieważne, jak się dolatuje do tej mgławicy istnieje tylko 1 możliwość jej skończenia.

Następnym przystankiem była mgławica NGC 2371, pierwotnie zanotowana jako dwa oddzielne obiekty. W wyniku rozwoju technologii FSD możliwe było zbadanie mgławicy od środka, okazało się, że zidentyfikowane obiekty w rzeczywistości były gwiazdami O i B. Ostatnie 300ly wymagało używania syntezy w celu zwiększenia zasięgu skoku.

Wylatując z NGC 1491 Obrałem kurs na mgławicę IC 2149 położoną niemal 4000ly dalej. Po drodze wylądowałem na jednej z licznych planet z aktywnością geologiczną w celu dalszych badań, na planecie o promieniu poniżej 500km, orbitującej brązowego karła z systemem pierścieni. Nieco dalej natrafiłem również na planetą amoniakową oraz wodną, również z układem pierścieni. Centrum mgławicy okazało się wypełnione jasnymi, gorącymi gwiazdami oraz planetami o ekstremalnych warunkach. Nawigacja w sektorze o tak niskiej gęstości gwiazdy jest dosyć utrudniona, ale najtrudniejszy etap dopiero czeka.

Ze względu na rosnące odległości oraz malejącą gęstość gwiazd tego dnia odwiedziłem zaledwie 2 przystanki, pierwszym była mgławica oraz gromada otwarta NGC 1931, jest to stosunkowo rzadko odwiedzana, mała i ciemna mgławica oddalona o 7000l od bańki. Pomiędzy nią a kolejnym przystankiem- mgławicą NGC 1491 położoną 10000ly od bańki odkryłem również kolejne 2 planety terrańskie oraz kilka światów wodnych. Niebo w tej części kosmosu jest strasznie puste, a nawigacja utrudniona pomimo skoku niemal 70ly.

Na drodze do mgławicy Kraba razem z jej słynnym pulsarem pierwszym przystankiem była mgławica Medzuy. To fascynujące, że nawet w takich miejscach można spotkać ludzi, zarówno samotnych odkrywców, jak i całe bazy wydrążone w asteroidach. Po drodze natrafiłem oczywiście na wiele nieodkrytych systemów, jednak na ogół były one martwe i nieciekawe. Nie mogłem obrać kursu wprost na NGC 1952. Musiałem zobaczyć jeszcze mgławicę Głowa Małpy, przyznam, że jest to kolejna mgławica o adekwatnej nazwie, pod odpowiednim kątem można dostrzec tam twarz nosacza sundajskiego. Końcowym przystankim na dzisiaj była mgławica Kraba zawierająca jeden z pierwszych pulsarów odkrytych przez ludzkość, w pobliskim systemie znalazła się również Stacja X, w której zadokowałem. Pulsar wykorzystam jutro, aby wspomóc się w podróży chociaż na samym początku, nie jest to takie powszechne w tej części galaktyki.