Głównym celem dzisiejszej podróży była ciemna mgławica refleksyjna, NGC 6188. Jednak w międzyczasie zdążyłem pozbyć się całego trytu z ładowni mojego cuttera, dzięki czemu mogłem przesiąść się w coś mniejszego, zdatnego do eksploracji i wyposażonego w niezbędne przyrządy. Wartymi uwagi są systemy, w których natrafiłem na formy życia istniejące w próżni. Jak one funkcjonują tutaj, w próżni, przy takich temperaturach bez ochrony przed promieniowaniem? To zagadka, być może okoliczne skupiska pyłu posiadają pewne właściwości, które umożliwiają im przetrwanie w tak niegościnnych warunkach? Na swojej drodze napotkałem również HD 205448, czerwonego olbrzyma, okazało się, że prawdopodobnie jestem pierwszym pilotem, który tu przelatywał. W końcu dolatuję do ostatecznego celu zaplanowanego na dzisiaj, ciemnofioletowej mgławicy NGC 6188. Nie czuję się zaskoczony faktem, że jest to kolejna mgławica, w której obecne są ludzkie siedziby. Witamy na skale Morgana, kolejnej wydrążonej asteroidzie!

Ze względu na dużą odległość zdecydowałem się na dolot trwający 2 dni. Przyszła pora na mgławicę planetarną IC 5148 i jej masywną, posiadającą stosunkowo rozbudowany układ planetarny gwiazdę typu widmowego O, IRAS 21565-3937. Mgławica ta, odkryta przez amatorskiego obserwatora nieba jest jedną z najszybciej rozszerzających się mgławic planetarnych. Prędkość jej rozrostu to 50 kilometrów każdej sekundy. Na uwagę zasługuje jej wyjątkowe położenie- 2400ly poniżej płaszczyzny galaktyki, na krawędzi jej ramienia. Ten fakt sprawia, że jedyną siłą zdolną się tam dostać był megaship grupy badawczej Cannon, Gnosis. Ich operacja "Cabin Fever" była jedyną szansą ujrzenia mgławicy od środka, aż do tego roku. Aktualnie umożliwia to każdy posiadacz lotniskowców. W mgławicy znajduje się również 6 młodych protogwiazd. Coś się kończy, coś zaczyna. Ze względu na ekstremalnie niską ilość gwiazd w okolicy jest to widok na mgławicę z najbliższego systemu, Screagi XY-Q D5-0.

Dzisiejszym celem jest mgławica planetarna NGC 246 zwana mgławicą Czaszki. Ponownie, zaszło tu trudne do wyjaśnienia zjawisko. Jest to kolejna mgławica planetarna, której gwiazda znajduje się poza obrębem mgławicy. Jakie te starożytne przyrządy obserwacyjne były niedokładne... Przykładowo, po lewej stronie widoczna jest mgławica, natomiast po prawej znajduje się gwiazda, która, jak wierzono była odpowiedzialna za jej uformowanie.

Dzisiejszy cel leżał relatywnie blisko Plejad, jest to mgławica planetarna NGC 7293, zwana Ślimakiem. Mgławica jest obiektem pewnej anomalii. Gwiazda CSI-21-22270, która przez setki lat była uznawana za obiekt odpowiedzialny za powstanie mgławicy znajduje się...poza nią. Dodatkowo w obrębie mgławicy nie ma żadnej gwiazdy. Jak to możliwe? Tajemnicze przemieszczenie gwiazdy? A może za mgławicę odpowiada supernowa powstająca na wskutek niestabilności kreacji par, co w efekcie prowadzi do całkowitego rozerwania gwiazdy podczas jej wybuchu? Nie wiem. Póki co nie trafiam na zbyt wiele nieodkrytych światów, ale to właściwie dobrze. W celu zwiększenia zasięgu załadowałem na swój statek niemal 800 ton trytu, które teraz powoli zrzucam do zbiornika. Znacznie ogranicza to mój potencjał eksploracyjny.

Bańka ponownie jest na krawędzi wojny, terroryści rosną w siłę, tymczasem ja...wylatuję, ostatni raz. Przestawiam swoje systemy komunikacyjne wyłącznie na nadawanie. Zero odbioru. Wiadomości nadrobię, gdy wrócę. Jeśli wrócę. Byłem w niezliczonych miejscach, widziałem tysiące systemów, których od początków istnienia nie widział nikt. Prawdopodobnie nikt więcej ich nie zobaczy. Zaktualizowałem swoją trasę i dokładnie ją przestudiowałem. Wiem, gdzie i po co lecę oraz co mogę spotkać po drodze lepiej, niż kiedykolwiek. Bez pośpiechu, poprzednia wędrówka na złamanie karku sprawiła tylko, że mogłem ominąć wiele rzeczy, niezliczone zjawiska mogły ujść mojej uwadze. Wiem, że potrwa to kilka miesięcy, ale planuję przelatywać dziennie maksymalnie 1500 lat świetlnych. Mniej, jeśli wcześniej dotrę do kolejnego przystanku. W takim wypadku w nim odpocznę. Dzisiejszym celem są Plejady, jedna z pierwszych ludzkich kolonii poza bańką, pierwsze miejsce znalezienie thargoidzkich metakompozytów oraz wraków ich statków. W samych Plejadach, jak na tak mały obszar jest stosunkowo duże zagęszczenie latarni turystycznych. W centralnym systemie Plejad, w Maia znajduje się również czarna dziura.

Obierając kurs na bańkę pierwszym dzisiejszym przystankiem jest rozległa mgławicy Kalifornia, jest to jedna z nielicznych enklaw ludzkości poza bańką, występują tu powszechnie Bark Moundy. Kolejnym miejscem, które odwiedziłem była mgławica niewielka, błękitna mgławica planetarna NGC 1514, której jedyny obiektami jest gwiazda B oraz latarnia turystyczna. Ostatecznym przeznaczeniem dnia dzisiejszego była gwiazda T Tauri, będąca centralnym obiektem mgławicy NGC 1555- jednej z najmniejszych mgławic niebędących mgławicą planetarną. Znajduje się tam kolejny posterunek ludzkości w głębokim kosmosie- Hind Mine, wydrążona w asteroidzie. Idealny moment na powrót, na światło dzienne wychodzą nowe fakty związane z ostatnimi zamachami terrorystycznymi w Imperium, żąda ono sprawiedliwości.

Dzisiejszą podróż rozpocząłem od systemu Ploi Thua KS-J C22-0, zwanego również samotnym światem. Spowodowane jest to istnieniem w tym systemie tylko jednej planety- samotnej planety typu ziemskiego. Kolejnym przystankiem była ciemnofioletowa mgławica Koniczyny Północnej. Głównym celem dzisiejszej podróży był system 2MASS J03291977+3124572 leżący w bezpośrednim sąsiedztwie mgławicy NGC 1333. W systemie tym znajduje się gwiazda typu B oraz m.in. gazowy olbrzym V klasy Sudarskiego, w którego pierścieniu kryje się stacja w wydrążonej asteroidzie, co zapewnia wspaniałe widoki.

Ze względu na duże odległości postanowiłem dzisiaj odwiedzić tylko jedno miejsce, jest nim gwiazda GCRV 2334, będąca centralnym obiektem mgławicy planteranej NGC 1501. Mgławica ta jest ciemnoczerwona i tworzy strukturę przypominającą zardzewiałą sieć.

Pierwszym dzisiejszym przystankiem był żółty hiperolbrzym V509 Cassiopeiae, wyjątkowo rzadki i niestabilny typ gwiazdy, w całej galaktyce prawdopodobnie znajduje się nie więcej niż 15 gwiazd tego typu. Gwiazdy spełniające odpowiednie warunki pozostają w tej fazie zaledwie kilka tysięcy lat. Jest ona imponujących rozmiarów, nawet z odległości 5 jednostek astronomicznych. Kolejnym przystankiem była gwiazda Wolfa-Rayeta Csi+61-22385, stanowiąca obiekt centralny ciemnoniebieskiej mgławicy planetarnej NGC 7354. Ostatecznym Celem na dzisiaj była gwiazda tego samego typu w centrum mgławicy Muszki, której nazwa wzięła się od charakterystycznego kształtu przypominającego muchę do wiązania. Gwiazda ta jest jedną z najgorętszych znanych, jest temperatura wynosi 200 tysięcy Kelwinów. Sama mgławica jest jasnoniebieska i znajduje się w niebezpiecznej przestrzeni- jest tu niewiele gwiazd będących punktami nawigacyjnymi.

Dolot do kolejnego obiektu, BD+41 4773 stanowiącej obiekt centralny mgławicy planetarnej NGC 7662 zwanej również niebieską śnieżką zajął znacznie dłużej, niż myślałem, było to spowodowane głównie faktem jej położenia- gęstość gwiazd jest tu tak niska, że bez carriera byłby to lot w 1 stronę, nie sprzyjało to oczywiście jakimkolwiek znaczniejszym odkryciom. Sama mgławica, nawet z najbliższego systemu jest jedynie małym, ledwo widocznym punktem. Nie licząc gwiazdy w systemie tym znajdują się zaledwie 4 obiekty, 2 z nich to gorące jowisze klasy IV i V.